Het voelt als de dag van gisteren, precies een jaar geleden sloot ik mij als trailrunning newbie aan bij het 'Elite Trail Team, ook wel ETT'. Een internationaal trailrunning team opgericht door mijn coach Doug Stewart, die ik toen al een aantal maanden mijn coach mocht noemen. Vanaf het moment dat ik de toezegging kreeg dat ik mij bij ETT mocht aansluiten ging alles in snel vaart.
De eerste maand was dan ook best overweldigend. Samen met het performance panel maakte ik de eerste plannen richting mijn grote racedoel van 2024, de National Golden Trail Series UK/NL. Plan was om twee wedstrijden in Nederland te lopen en daarna voor twee wedstrijden naar de UK af te reizen. Om mij zo uiteindelijk te kwalificeren voor de National Golden Trail finale in Schotland, de Buttermere skyline trail van 27km en ruim 2000m+ op ruig terrein.
Of dat is gelukt zal ik jullie in deze blog allemaal vertellen. Maar trailrunning is niet alleen epische uitzichten en persoonlijke records, maar ook verrassende statistieken verdienen een plekje in deze reflectie. Dus hierbij mijn jaar in cijfers. Het was hoe dan ook de moeite waard!
De vier Golden National kwalificatie wedstrijden
De vier Golden National Trail wedstrijden vormden de basis van mijn wedstrijd seizoen afgelopen jaar. Elk van deze races bracht iets unieks: van zenuwen bij de start tot grote voldoening bij de finish. Overal waren ook de omstandigheden weer anders. Modder, hitte, heuvels... nog meer heuvels. Variatie en onvoorspelbaarheid maakten deze competitie echt extra mooi!
Ameland Vuurtorentrail 35KM - 160m+
Maar goed hoe ging het nou? De eerste race was in maart op Ameland. Vlak voor de race kreeg ik van de sportarts de uitslagen van mijn bloedonderzoek te horen. Mijn ferritine- en ijzergehaltes waren te laag, wat resulteerde in symptomen van snellere vermoeidheid en vertraagd herstel. Hoewel dit niet gevaarlijk was, was het voor iemand die op haar top wil presteren natuurlijk verre van ideaal.
Toch stond ik daar, klaar om de 35 kilometer te lopen. Het was op dat moment mijn langste race ooit, en het parcours had alles: mul zand, duinen, en onverwachte waterpassages waar ik soms wel 200 meter tot mijn heupen in het water liep. En ja, ik raakte zelfs helemaal doorweekt door een glijpartij in de modder.
Ik zou liegen als ik zei dat ik tegen het einde niet moe was... Deze race was zowel fysiek als mentaal een behoorlijke uitdaging. Ik was net begonnen met het gebruik van sportvoeding, en de 60 gram koolhydraten per uur die ik samen met mijn coach had afgesproken, kreeg ik maar moeizaam binnen. Ik had moeite om alle gels op tijd te nemen en finishte uiteindelijk met twee gels te veel. De snelste vrouwen was ik na de eerste 5 kilometer al uit het oog verloren, maar ik finishte als 7de vrouw en 2de in de onofficiële onder-23 categorie.
Toen ik na de race terugkeek op mijn prestaties, realiseerde ik me dat het kiezen van de juiste schoenen cruciaal was geweest. Die keuze had me in ieder geval een nat pak bespaard. Mijn huidige schoenen waren prima voor asfalt en droge trail omstandigheden, maar voor dit soort uitdagende parcours had ik echt een ander profiel onder mijn voeten nodig. Een gouden tip voor iedereen die zich ook aan deze mooie trail wil wagen! 😉
Limburg Koning van Spanje trail 30km - 830m+
Van Noord Nederland helemaal naar het zuiden in Limburg voor mijn tweede race van het GNTS UK/NL seizoen. Totaal andere omstandigheden waren het! Een paar maanden eerder was het nog nat en grotendeels vlak, nu met 20 graden door het limburgse heuvellandschap toch behoorlijk warm.
Ondanks dat ik in voorbereiding op de 30km tellende Koning van Spanje race in mei veel heuveltrainingen had gedaan, ervaarde ik de race – en dan met name de heuvelop gedeeltes – als zwaar. Ik startte best goed, met een goed tempo gemiddelde liep ik het eerste uur mooi vooraan in het veld, maar na ongeveer 15km werd ik overvallen door de warmte. In de heuvels was weinig beschutting van bomen en had de zon dus vrij spel. Blijkbaar was ik daar nog niet goed genoeg op geacclimatiseerd.
De warmte sloeg hard in. Ik voelde mij opeens slap en duizelig worden en het tempo dat een paar minuten geleden nog zo goed aanvoelde, leek opeens onhaalbaar. Het werd een mentale strijd om door te zetten. Om een nog grotere dip te voorkomen besloot ik extra te drinken. Met gevolg dat de anderhalve liter sportdrank met elektrolyten die ik voor de hele race gepland had te nemen, nu al bij 20km op was. Ik moest heel snel zorgen voor meer water. Op mijn hand zag ik uitgeveegde inkt, hier had ik eerder vandaag nog de kilometerpunten van de verzorgingsposten opgeschreven, maar die waren inmiddels door mijn zweet uitgewist.
Het tempo was weg. Ik liep flink achter op schema en heuvelop moest mijn hardlooppas steeds vaker plaats maken voor een moedige poging om wandelend tempo te houden. Geen idee wanneer de verzorgingspost zou komen werd ik bij 24 kilometer blij verrast door een rij van 18km lopers die hun flesje aan het vullen waren. Snel vulde ik mijn flesjes met water en pakte wat ijsblokjes om mijn nek te koelen. Mijn lichaamstemperatuur zakte iets, en hoewel ik mijn streeftijd allang had losgelaten, gaf het me nieuwe moed om die laatste kilometers af te maken. Het inhalen van de 18km lopers gaf me weer een nieuw doel en positieve energie.
Toen ik na 3 uur eindelijk de laatste afdaling naar de finish maakte, voelde het alsof ik de grootste overwinning van het seizoen had behaald – niet omdat ik snel was, maar omdat ik het had volgehouden. Het herinnerde me eraan hoe belangrijk het is om flexibel te zijn in een race en te luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft. Ik kwam niet binnen op mijn geplande tijd of positie, maar ik kwam binnen – en dat was uiteindelijk alles wat telde.
Met de twee Nederlandse races had ik 109 punten verzameld, goed voor een vierde plaats in het algemene vrouwenklassement. Een mooie start, maar ik wist dat de wedstrijden in de UK doorslaggevend zouden zijn om mijn plek in de finale veilig te stellen. De snelste twee vrouwen én de snelste onder-23 zouden een gratis startbewijs krijgen voor de Golden National Trail finale NL/UK. Een uitdagend doel, waar ik enorm naar uitkeek.
Naast het behalen van punten zag ik de kwalificatieraces in Wales als een prachtige kans om mijn eerste ervaring op te doen met het ruige landschap van de UK. Bovendien kreeg ik eindelijk de kans om mijn ETT-teamgenoten Chelsea en Poppy, die ook meededen, in het écht te ontmoeten.
Wales Half Hanner 21km - 690m+
De Half Hanner race in Wales werd een bijzondere ervaring. Het parcours was voor Welshe begrippen niet extreem technisch of steil, maar het sterke deelnemersveld maakte de race buitengewoon zwaar. Vanaf het moment dat het startschot klonk, ging het los. Iedereen ging vol gas de eerste klim aan, en je voelde de energie en competitie in de lucht hangen. Het was niet zomaar een race; zelfs het parcoursrecord bij de mannen werd scherper gesteld die dag.
Ik had naar mijn eigen kunnen een goede race. Ik wist wat ik kon en probeerde die grens te verleggen. Maar eerlijk is eerlijk: ik kwam tekort om écht mee te strijden met de allerbeste vrouwen in het veld. Dat was soms frustrerend, maar tegelijkertijd ook motiverend. Deze race liet me zien waar ik stond en waar ik nog naartoe wil groeien. Het was een eyeopener.
Bij de tweede kwalificatierace in Zuid-Wales op het Love Trails Festival stond een 27 km race met 980m+ hoogtemeters op het programma. Na een lange reis en twee slechte nachten voelde ik me op de dag van de race helaas niet fit. Ik besloot toch te starten en mijn best te doen, maar na 5 kilometer kwam ik tot de conclusie dat een goede racevorm er die dag echt niet in zat. Dus besloot ik mijn tempo rustiger te maken, te genieten van het prachtige uitzicht aan de kust en er een mooie duurtraining van te maken. Jammer, maar op dat moment was dit het beste wat ik kon doen.
En de finale? Hoe ging die?
Toen ik na mijn avonturen in de UK terugkwam in Nederland, rekende ik eigenlijk niet meer op een bericht van de Golden National Trail organisatie. De races in Nederland waren qua finishpositie en dus ook punten mijn beste van het seizoen en gedurende het seizoen was ik daardoor met een aantal plaatsen gezakt in het algemeen klassement.
Na de tweede kwalificatierace in Zuid-Wales (Love Trails festival) besloot ik daarom mijn verblijf in de UK te verlengen en naar Noord-Engeland af te reizen voor een week trainen in het Peak District dichtbij Loughborough University waar ik daarna zou afspreken met mijn coach Doug Stewart voor testen om mijn fitheid profiel nog nauwkeuriger in kaart te brengen.
Dit zou me de kans geven om me verder voor te bereiden op de volgende uitdaging, te leren van mijn ervaringen en mijn conditie te verbeteren voor de rest van het seizoen. Ik koos er dus voor om mijn budget te besteden aan een extra week trainen en testen voor toekomstige uitdagingen en daarmee liet ik mijn plannen voor de finale varen.
Ik sta nog steeds achter die keuze, want ik wist dat ik hierdoor sterker zou worden voor de lange termijn. Maar toen ik enkele weken voor de finale ineens een uitnodiging kreeg om als onder-23 vrouw mee te doen aan de trail race in Schotland, sloeg de twijfel toch even toe. De finale was binnen handbereik, en hoewel ik wist dat ik een weloverwogen keuze had gemaakt, voelde het als een gemiste kans.
Gelderland Zevenheuvelentrail 28km 800m+
Gelukkig had ik ook al een ander mooi doel voor ogen: de 28 km Zevenheuvelentrail in Nijmegen, die dit jaar weer het Nederlands kampioenschap trailrunning organiseerde. Ik had veel getraind in de heuvels rondom Berg & Dal en met een FKT (Fastest Known Time) op de N70-route op zak, voelde ik me helemaal klaar voor een revanche. Vorig jaar, in 2023, eindigde ik als 12de vrouw, en dit jaar was ik vastbesloten om mijn positie te verbeteren en mezelf te laten zien wat ik in huis had.
Een top besluit want dit jaar wist ik mijzelf sterk te verbeteren door als 9de vrouw en onofficieel als eerste onder-23 te finishen in een tijd van 2:36:10, een klein persoonlijk record.
Met in totaal 8 races/time trials en mijn eerste marathon duurloop in 2024 is het nu echt tijd om mijn hardloopjaar 2024 af te sluiten en vooruit te kijken naar nieuwe plannen, avonturen en races in het nieuwe jaar. Mijn ferritine- en ijzergehaltes zijn inmiddels weer op peil en ik kijk enorm uit naar wat 2025 gaat brengen.
Nog één keer al mijn wedstrijd resultaten van 2024 onder elkaar:
2de plaats - Midwintercross Heeten 10KM - 43:52 min
4de plaats - Coop Crossloop Luttenberg 10KM - 46:04 min
7de plaats - Vuurtorentrail Ameland 35KM/160M+ - 3:25:40 uur
12de plaats - Koning van Spanje trail 30KM/830m+ - 3:10:15 uur
2de plaats - VAM 4 challenge 37,9KM/1150m+ - 4:00:00 uur
17de plaats - Half Hanner trail 21KM/695m+ - 2:03:26 uur
FKT - N-70 trail 13,8KM/455m+ - 1:15:41 uur
9de plaats - NK Trailrunning Zevenheuvelentrail 28KM/800m+ - 2:36:10 uur
In mijn volgende blog deel ik mijn plannen voor het nieuwe jaar. Blijf op de hoogte via het Instagram account @beweegplezier.online of @joanne.hardlopen
Nog meer zien? Ik heb een kort filmpje gemaakt met mijn mooiste sportmomenten van 2024!
Comments